Wiebe de Haan heeft in de Grunobuurt gewoond van 1953 tot 1968. In 1968 is hij met zijn familie verhuisd naar Arnhem, maar nog altijd denkt hij met veel plezier terug aan zijn jaren in Groningen. Vissen in het Hoornsediep, struinen in het Stadspark en zwemmen in de Papiermolen. Ook speelde hij met vriendjes uit de buurt in de half afgebroken timmerfabriek aan het Hoornsediep.
Ik woonde in de Kamerlingh Onnesstraat op nummer 215 (twee hoog), dus helemaal achteraan, gerekend vanaf de Parkweg. Naar mijn idee had je eerst het vooroorlogse gedeelte van de straat, daarna het deel waar ik woonde (gebouwd begin jaren 50?) en later werd daar tussenin het 'nieuwste' deel gebouwd.
In het oudste deel had je twee kruidenierszaken, de Enkabe (hoek Kamerlingh Onnesstraat en de Van der Waalsstraat) en de Vivo of De Sperwer (hoek Kamerlingh Onnesstraat en Lorentzstraat) en op de hoek met de Parkweg slager Bouwkamp en op de hoek Parkweg en Paterswoldscheweg zat slager Sprang. Mijn moeder kwam bij beide slagers. Ik heb wel folders gelopen voor de Enkabe, maar dat leverde niet veel op (ik dacht een stuiver voor een hele straat).
Op zeker moment verdween de Enkabe uit beeld. De boodschappen haalden we nu bij de Spar aan de Paterswoldscheweg. Ik herinner me dat de Spar de eerste 'zelfbedieningswinkel' was in onze omgeving (er waren metalen mandjes en je mocht zelf je boodschappen pakken). De boodschappen werden in ons geval niet meteen afgerekend. Je zei 'opschrijven graag' en dan noteerde de caissière het bedrag in een lang opschrijfboek met een dik kaft. Eens in de zoveel tijd werd er betaald en dan werd de schuld met een dik potlood doorgekruist.
Behalve de Spar vestigde zich daar vlakbij ook cafetaria Tent. Dat was voor ons een belangrijke gebeurtenis. Lange tijd was er aan de buitenkant een automatiek (inworp 1 kwartje) waar je onder andere kroketten en eierballen kon krijgen (die zijn elders in het land niet verkrijgbaar). Cafetaria Tent had niet alleen gewone patat, maar ook Ras super frites. Die friet werd in lange slierten geperst uit een soort cilinder. Aparte smaak, maar wel lekker. Op zeker moment stond er ook een jukebox.
Ik herinner me dat er een tijd lang een 'winkel aan huis' bij ons in de straat kwam. Dat was de Cosam. Maar die was na zekere tijd ook weer verdwenen. De melkboer was er wel steeds in mijn herinnering. Die kwam met zijn gemotoriseerde driewieler dagelijks de melk en de yoghurt brengen. Omdat ik een keer ben meegereden kwam ik er achter dat onze melkkar dagelijks vertrok vanuit een 'fabriek' aan de Eendrachtskade.
Behalve de melkboer zag je bij ons in de straat ook bakker Schuurman, visboer Schut ('bakschol, bakschol, lekkere bakschol') die een viskar had naast de Parkbrug, de in wit uniform gestoken ijscoboer met z'n ijscokar (het ijs zat in een lange cilindervorm waar hij afhankelijk van de prijs een dik of een dun stuk afsneed). Verder zag je de schillenboer met paard en wagen, de scharensliep, de voddenboer (bij inlevering van een oud kledingstuk kreeg je een ballon).
De groenteboer kwam niet in de straat. Hij had z'n Opel Blitz geparkeerd in de Van Leeuwenhoekstraat en zijn dochters bezorgden van daar uit de groentebestellingen in onze straat. Ik herinner me dat ze aan de deur kwamen om de bestelling op te nemen waarbij mijn moeder steevast vroeg welke groenten ze op de kar hadden. 's Winters droegen de dochters handschoenen 'zonder vingers'. Verder kwamen in de straat: Jan Roos, het Leger des Heils (zingen), de kolenboer (bij ons voor de antraciet), de bloemenman (zaterdag aan het eind van de middag), de man van de kattenbak (achterop z'n fiets had hij verschillende bakken die bij elkaar werden gehouden met een binnenband die er over was gespannen), de man van wie wij de wasmachine huurden.
Een belangrijk figuur was ook 'ome Jan'. Hij kwam 's avonds, een of twee keer in de week, met z'n rijdende patatwagen bij ons in de straat. Z'n wagen parkeerde hij dan in de straat tegenover ons huis. Hij verkocht patat en ijs. 'Mam, mogen wij iets van Ome Jan?'. Dat werd niet altijd gewaardeerd en gehonoreerd door mijn vader en moeder.
Hartelijke groet, Wiebe de Haan, Velp
|
Lees ook deze artikelen: |
